BEŞİKTAŞ ETİLER LİSESİ 2004 YILINDAN BERİ "AVRUPA KÜLTÜR KOŞUSUNDADIR"

Okulumuz Beşiktaş Etiler Lisesi gerek konumu, gerek personeli  ve tabi ki öğrencileriyle ile ilçemizin en gözde okullarından birisidir. 2004 yılında Almanya Erlangen Realschule am Europa Kanal  ile imzaladığımız Kardeş Okul Antlaşması neticesinde yeni bir kültürle tanışma ve kendi kültürümüzü tanıtma sorumluluğunu üstlendik. Her yıl karşılıklı olarak yapılan öğrenci değişimleriyle amacımıza fazlasıyla ulaşmış bulunmaktayız. Biz sadece ülkemizi tanıtmakla kalmadık, aynı zamanda gerçek dostlar edindik. Artık bizim orada gerçek bir ailemiz var.

Her sene olduğu gibi öğrenci değişimi programı çerçevesinde 15 öğrenci, 2 öğretmen 2008  yılındaKardeş okulumuza gittik. İlk günlerde herşey eskisi gibiydi. Havaalanında karşılandık, aile evlerine yerleştik. Ertesi gün okula gittik ve şehir gezilerimiz oldu (Erlangen,Nürnberg veBamberg).  Fakat 28.02.2008-29.02.2008 diğer günlerden çok çok farklıydı. Bir Türk olarak orada karşılaştığımız manzara karşısında duyduğumuz onur paha biçilmezdi. Okul´un her köşesindeTürk bayrağı  vardı ve tüm kapıları ve camları Türk motifleri ile süslenmişti. Kütüphane´de kurulan Atatürk köşesi karşısında nutkumuz tutuldu. Ulu Önder Atatürk´ün bizim için taşıdığı değeri bu kadar derinden anlamış olmaları karşısında çok duygulandım ve Okul Müdürü Sn.Ulrich Knoll´a yürekten teşekkürlerimi ve saygılarımı ilettim. Ayrıca hayatımda daha once hiç bu kadar gururlanmadığımı söyledim.

Kardeş okulumuz tam 2 gün eğitim öğretime ara verip tamamen "Avrupa Kültür Koşusu" projesine odaklanmıştı. Proje okulda iki gün sergilenmişti, fakat çalışmalar dört aylıktı ve tüm okul bu projeye iştirak etmişti. Peki neydi Avrupa Kültür Koşusu? Kardeş okulun öğrenci ve öğretmenleri yaklaşık olarak 3300km olan İstanbul – Erlangen arasındaki mesafeyi  3,5 km olarak koşarak tamamlamak zorundaydı.Hava yağmurlu olmasına rağmen okulun arkasında nehir kıyısında bulunan koşu pistinde tüm öğrenciler ve öğretmenler bu koşuyu  2 gün içerisinde tamamladı. Bizler ise okulun girişinde koridorda kurulan dev ekrandan koşanları izledik. Koşudan gelen her öğrencinin bileğinde damga vardı böylece koşuyu tamamladığını anlayabiliyorduk.

Her sınıfta Türkiye ile ilgili bir çalışma vardı; resim, grafik, nazar boncuk yapımı, Türkçe kelime öğretimi  vs. Okulun girişinde Alman öğrencilerin yaptığı bileklik, kolye ve hediyelik eşyadan oluşan pazar kurulmuştu. Ayrıca  okulda 100 çeşit Türk yemeği yapıldı. İçlerinde baklava da vardı ve yapımını da bizzat kendimiz izledik. O gün Alman  öğrenciler tarafından hazırlanan okul yemeğindeErlangen Belediye Başkanı Sn.Lohwasser, Erlangen Kardeş Şehir Sorumlusu Sn. Ruhi Teksifer, Nürnberg Türk Başkonsolosu ve Erlangen Belediyesinden misafirler vardı.

Orada yaşanan bir hafta, onlardan biri gibi hissetmemiz, bizi bu kadar çok onurlandırmaları asla unutamayacağımız bir anı olarak zihinlerimize kazınmıştır.

Neriman GÜVEN
Etiler Lisesi
Almanya Gezisi

2003-2004 yılında başlattığımız kardeş okul projesinin amacı külterel değişim, alman kültürünü tanıma ve ortak dil seçilen Ingilizce´yi etkili kullanabilme. Her yıl karşılıklı yapılan öğrenci değişimi programı çerçevesinde bu amacımıza fazlasıyla ulaştık. Bizler dosttan öte gerçek anlamda kardeş olduk. Ülkemize karşı duyulan önyargıları ortadan kaldırdık.Ilk gidişimizde Alman öğrenciler bizi havaalanında görünce çok şaşırmışlar çünkü bizler de tıpkı onlar gibiymişiz, oysa onlar bizi Almanya´da yaşayan Türkler gibi düşünürlermiş. Bunları ertesi gün meslektaşım Eva Caemmerer bizimle paylaşmıştı.Artık projeye katılan herbirimizin Almanya´da bir evi ve bir ailesi var. Benim de bir ikinci ailem var. Eva, annemle aynı yaşta. Bursa´da oturan ailemle tanışmak için Eva ve eşi Hans, Mayıs ayında bize misafirliğe geldi.Onların birbirini tanıyıp kaynaşması beni o kadar mutlu etti ki.. Biz büyük bir aile olduk artık bizim evimiz onların,onların evi de bizim oldu .Evden ayrılırken ´Your house is ours and our house is yours´ sözleriyle anne ve babamı da en kısa zamanda Almanya da beklediklerini söylediler. Kimse benden daha mutlu olamazdı!

Neriman Güven
Beşiktaş Etiler Lisesi AB Proje Koordinatörü

Bu kardeş okul proğramına katılmamdaki amaç yeni insanlar tanımak, yeni kültürler görmek ve yeni görüş açıları kazanmaktı nitekim öylede oldu Almanya´ya gittiğimde Alman vatandaşların çok soğuk olduklarını sanırdım fakat bana düşen Rutzki ailesi bunun tam aksine çok sevecen,misafirperver ve sıcakkanlıydı çok şanslıyım ki bana böyle bir aile düştü aynı şekilde değişim partnerim Sonja Rutzki´de buraya geldiğinde onu en iyi şekilde ağırlamak için elimden geleni yaptığımı düşünüyorum. Oraya gittiğimizde onların eğitim sistemleri okulları ve bir çok şeyleri hakkında bilmediğim yeni bilgiler öğrendim ve bu sayede üniversiteyi Almanya´da okumayı düşünüyorum. Sonuçta yaptığım en güzel aktivitelerden biriydi bu sayede yeni ve kalıcı dostluklar edindim.Emeği geçen herkese teşekkürler.

Onur ÖNER

Gerçek... gerçek kardeşlik ve dostluk nedir gerçekten burda öğrendim. Onların geleceğini duyunca hepimiz çok heycanlanmıştık.Onları ilk gördüğümde pekte iyi anlaşıcağımızı düşünmemiştim.Ama onlarla bir gün sadece bir gün geçirdikten sonra bir an önce öbür günü iple çekmeye başlamıştım. Biz Almanyaya gitmememize rağmen bize karşı o kadar yakınlardıki anlatmak imkansızdı.Her gün bizleri özel olarak tek tek davet etmeleri herşey çok güzeldi.Tabi ki bunları yaşamamızı sağlayan Neriman hocamıza gerçekten çok teşekkür ediyorum bu konuya verdiği önem ve gayretten dolayı.Ve bize güvenip iyiki de bizide bu geziye katmış.Gerçekten her gün bi ayrı güzel geçmişti sultanahmette gezimiz onların kapalı çarşıda tek tek kıyafet denemeleri herşey çok güzeldi. Ve anlatılmaz gün çarşamba günü gelmişti romeo&juliet grubunun artık sahneye çıkma zamanı gelmişti herkezde tatlı bi heycan olsada yinede içimizde bir hüzü vardı çünkü bu gün onlarla geçirdiğimiz son gündü. Sahne her zamankinden çok daha güzel geçmişti oyunumuz bittikten sonra bayan Eva nın bize hediyelerini sunması çok güzeldi gerçekten beklemiyoduk. Oyun bittikten sonra okuldaki eğlence çok güzeldi dans ve müzikle herkez çok eğlendi .Herşey bittikten sonra Neriman hocamız yarın sabah saat 7 de okulda olmamazı söyledi.Sabah herkez okuldaydı ama otobüse bindiğimizde herkez çok sessizdi artık gidiyolardı nede çabuk geçmişti 1 hafta o an sadece tek isteğim biraz daha burda kalmalarıydı otobüs yolculuğu eskisi gibi eğlenceli değildi herkez üzüntülüydü. Havaalanında ise herkes de bir ağlama havası vardı ve artık kimse dayanamamış ağlamaya başlamıştı.Ve gitmişlerdi !O havaalanından çıkmak çok üzücüydü. Otobüse bindiğimizde artık bazı koltuklar boştu ve gerçekten bi eksiklik vardı.Birkaç gün sonra msn de konuşmaya biraz hasret gidermeye başlamak iyi oldu .O kadar çok özledik ki birbirimizi sadece tek söylediğimiz şey çok özlediğimiz ve zamanın çabuk geçmesiydi birbirmizin nicklerine adlarımızı yazmamız bir an önce gitmeyi beklemek gerçekten çok güzel.Bu sene oraya gitmeyi, bir an önce onları görmeyi çok istiyorum... Hiç ayrılmamak üzere sizleri çok seviyorum..

Begüm ÇOBAN (JULİET); "AYRILIK ÖYLE TATLI BİR KEDER Kİ"...

GİTTİĞİMİZDE....

Karşılanmamız çok güzeldi o an ilk kez görüştüğümüz, tanıştığımız kişiler olmasına rağmen kendimizi çok yakın hissettik. En azından kendi adıma konuşursam öyleydi. Partnerim Julia Hedwig´ di. Arabada eve doğru giderken ikimizde çok heyecanlıydık ve ikimizde pek konuşamadık gerçekten çok tuhaftı. Erlengene uzak küçük bir kasabada yaşıyorlardı ve çok güzel biyerdi. Gerçekten çok beğendim. Ertesi gün okullarına gittik okulları da çok güzeldi. Bizim için birsürü hazırlık yapmışlardı. Bunların dışında ailesi çok iyiydi. Bana çok ii davrandılar ve rahat ettirdiler. Annesi çok tatlı biriydi. Sürekli gezdik. Nürnberg ve Bamberg´e gittik. Her yer çok güzeldi. Böyle gezdikçe zaten insanın ufku açılıyor. Yurtdışına gitmeyi heryeri gezmeyi herkes ister. Ve bizim için Almanya artık ulaşılmaz biryer değil. Onların evinde kalmak farklı şeyler yaşamak öğrenmek çok güzeldi. Kardeş okul projesi olmasaydı bunları yaşayamazdık. Hepimiz çok eğlendik ve mutluyuz. En güzeli artık Alman arkadaşlarımız var :) .

Giderken çok heyecanlıydık şimdi onlar gelirken de öyle ama bu heyecanın yanında bir de birbirimizi göreceğmiz için seviniyorduk. Çünkü aradan sekiz ay geçti ve birbirmizi özledik. Onların karşıladığı gibi bizde karşıladık. Hepsi havaalanından dönerken İstanbul trafiğine şaştı kaldı. Eve geldiğimizde Julia odamdan görünen manzaraya bayıldı. Ama odamdan sadece apartman yığını görünüyor. Öylece bakakaldı ve "benim evimden sadece karanlık gözüküyor sen benim evime bayılmıştın bence hayatlarımızı ve evlerimizi değiştirmeliyiz" dedi. Çok komikti o tepkisi ve çok tatlıydı. Aileme ve bana hediyeler getirmiş. Tabiki giderken bende ona götürmüştüm. Çok güzel bir hafta geçirdik. Hergün gezdik ve hepsi İstanbul´a hayran kaldı. Bir hafta okdar çabuk geçtiki doyamadık birbirimize. Umarım kopmayız tekrar görüşeceğimze söz verdik. Ve onları yolcu ettik. Hala yazışıyoruz, konuşuyoruz... Böyle bir proje olduğu için teşekkür ederiz.

Cansu SEZGİN

Tuhaf bir durumdu aslinda. Hic tanimadigimiz bilmedigimiz insanlarin evine konuk olucaktik. Biraz da gergin ve heyecanlı bir bekleyisti ucaktan inip onlarin yanina gitmek. Ama nasil oldu bilmiyorum herkes partnerini buldu tabi bende ve beni karsilamaya gelen dedesiyle birlikte tanisip ufakta olsa sohbete basladik. Beklemedigim bir sıcaklikla... Degisik, daha once hic yasamadigim bir deneyimdi. Vakit kaybetmeden eve gidip benim icin onca hazirlik yapmis ailenin geri kalan uyeleriyle tanistim. Aslinda butun grup bir araya gelince fark ettim ki onlarda en az bizim kadar heycanli ve saskindilar. İlk gun bitmeden butun grupla tanistik ve de ikinci gun sanki eski arkadaslar gibiydik birbirimize isinmis artik bir takim seyleri payasan butun gun beraber gezen gercek bir GRUP olmustuk. Sadece partnerlerimiz degil hocalarimiz ve onlarin hocalarida bize cok yardimci ve bizimle alakadar oldular. Hepsi bizim mutlulugumuz bizim iyi vakit gecirmemis icin calısıyorlardi. Gecirdikte hemde cok guzel gecirdik belkide bir daha hayatimizda geciremiycegimiz bir tatildi. Bir ulke gezdik, bir dost edindik, farklı kulturlerin bir arada yasayacagini gordum. Ve bunu biz yaptık , yasadık ve uzerinden uzun zaman gecmesine ragmen tadı damagımızda kaldı diyebilirim. Bu guzel projede yer aldigim icin cok mutluyum ve bunu bize yasatan herkesede birkez daha tesekkur ederiyorum.

Kübra YURTSEVER

Tuhaf bir durumdu aslinda. Hic tanimadigimiz bilmedigimiz insanlarin evine konuk olucaktik. Biraz da gergin bir bekleyisti ucaktan inip onlarin yanina gitmek. Ama nasil oldu bilmiyorum herkes partnerini buldu tabi bende ve beni karsilamaya gelen babasiyla birlikte tanisip ufakta olsa sohbete basladik. Beklemedigim bir sıcaklikla... Degisik, daha once hic yasamadigim bir deneyimdi. Vakit kaybetmeden eve gidip benim icin onca hazirlik yapmis ailenin geri kalan uyeleriyle tanistim. Aslinda butun grup bir araya gelince fark ettim ki onlarda en az bizim kadar heycanli ve saskindilar. İlk gun bitmeden butun grupla tanistik ve de ikinci gun sanki eski arkadaslar gibiydik birbirimize isinmis artik bir takim seyleri payasan butun gun beraber gezen gercek bir GRUP olmustuk. Sadece partnerlerimiz degil hocalarimiz ve onlarin hocalarida bize cok yardimci ve bizimle alakadar oldular. Hepsi bizim mutlulugumuz bizim iyi vakit gecirmemis icin calısıyorlardi. Gecirdikte hemde cok guzel gecirdik belkide bir daha hayatimizda geciremiycegimiz bir tatildi. Bir ulke gezdik, bir dost edindik, farklı kulturlerin bir arada yasayacagini gordum. Ve bunu biz yaptık , yasadık ve uzerinden uzun zaman gecmesine ragmen tadı damagımızda kaldı diyebilirim. Bu guzel projede yer aldigim icin cok mutluyum ve bunu bize yasatan herkesede birkez daha tesekkur ederiyorum.

Efe ÇUTUR

SISTERS AND BROTHERS :)

Gerçek dostlığun sınırları aşması "ROMEO VE JULİET" tiyatro grubuna girdiğimiz andan beri bütün grubumuzun da tek hayali Almanya Gezisiydi... Bu yıl tiyatromuzu okulumuza misafir olarak gelen Alman öğrencilere yapacaktık... Bu bizim için anlatılması mükemmel bir düştü. Hepimiz çok heyecanlıydık.Bizlere sonsuz emek harcayan Neriman Hocamız bizleri bir günlüğüne kardeş okulumuzun öğrencileriyle yapılacak tura davet etti ve bizler çok sevindik... Biz Almanya ´ ya gitmemiş olmamıza karşın bizlere ilk gün o kadar sıcak o kadar içten ve de o kadar samimi davrandılar ki... Hepimiz az ingilizce bilmemize rağmen çok kolay anlaştık... Gün sonunda kesinlikle hepimiz bütün haftamızı onlarla geçirmek istiyorduk !

Kendi adıma onlarla çok şey yaşadığımı, unutulmaz anılarımızın olduğunu düşünüyorum... Onları çok sevdim ve gerçekten de hepsi birbirinden iyi... En önemlisi İstanbul´un en güzel yerlerini biz kardeşlerimizle gezdik... Onlarla çok şey paylaştık ve gerçek kardeşliğin sınır tanımadığını ortaya koyduk. Onlar gezi boyunca bizden biri olup, bizim medeniyetizle bütünleştiler... Beni etkileyen en önemli olay Kapalıçarşı ´ da eski Türk kıyafetlerini denemeleriydi. Bizim ülkemize ait bir sürü yemeği hayır demeden tattılar mesela... Kendilerine Türk isimleri verdiler ve gercekten bizden oldular...

Çarşamba günü bizim için çok önemli bir gündü. Tiyatronun yapıldığı bugün yüzümüzde okunabilen tatlı bir telaşa sahiptik... Sahneye çıkma vakti geldiğinde en ön sıralarda oturan kardeşlerimizin yüzlerindeki tebessüm de hepimizi mutlu ediyordu. Oyun bittiğinde öğretmenleri Bayan Eva bizlere hediyesini verdi. Gerçekten hiç beklemediğimiz bu hareket bizi çok yüreklendirdi. Bütin kardeşlerimiz hepimizi ayrı ayrı öptü, kutladı. Benim perfonsımı çok beğendiklerini söylemeleri sevincimi ikiye katladı... O günü bir yemekle sonlandırdık, fakat hepimiz gülsek bile içimizi kaplayan hüzün yavaş yavaş kendini göstermeye başladı. Çünkü ertesi gün gideceklerdi ve biz onlardan nasıl ayrılacaktık ???

Ertesi gün okula gitmek istemiyordum aslanda çünkü onbları uğurlamak çok zor olacaktı benim için. Havaalanına gitmek üzere okuldan ayrıldık herkesde derin bir sessizlik vardı. Fotoğraf çektirdik, birbirimizin msn adreslerini aldık... Ve göz yaşları içinde onları uğurladık... Sadece ağlamak istiyordum hiç konuşmadan !

Şimdi hepsiyle msn de yazışıyoruz... Christina, Julia, Deniz, Kai, Tim... Ve adını sayamadığım 16 kardeşim... Sizler benim için çok önemlisiniz ve yaşamımızın bir parçasısınız artık... Sister´ım Christina :) Artık sizlerle sadece oraya geleceğim günün özlemiyle konuşuyoruz... Ve ben Almanya gezisine sedece sizleri görebilmek için katılmayı istiyorum...

Romeo ve Juliet´in NURSE ünü hiç bir zaman unutmayın...

Sizleri çok özledim ve çok seviyorum...

SEVGİLERİMLE...